غمخوار خویش باش غم روزگار چیست؟ در زمانه ای هستیم که یا ب

غمخوار خویش باش غم روزگار چیست؟ در زمانه ای هستیم که یا به این کلمات توجه نمیشه یا تا می شنویم غمخوار خویش باش.. لذت شخصی و جمع اموال و بی تفاوتی به اجتماع و.. ازش برداشت می کنیم.. نه! شاعر در مصرع اول مسیر بحث رو روشن کرده پیوند عمر بسته به موئی است.. کسی که قراره امروز و فردا بمیره چه نیازی به بحث از کنج ایوان و رنگ لباس خانم مارپل داره؟ نه! میفهمه که وقت رفتنه و دست ش از خیرات خالیه و پرونده ش پره از گرفتاری ها. می فهمه که بیست ساله گرفتار غضب و بددهنی و هرزه گویی و خودخواهی و لجاجت و افکار متشطط و پرشان حالی و صدها درد لاعلاج و ناشناخته ی داخلیه که کم کم که انسان با خودش خلوت می کنه و با خودش صداقت به خرج میده یک درصدی از وجود اون دیو درون رو درک میکنه و نه طبیبی گیرش میاد و نه خودش تونسته اینها رو کنار بزنه و قراره در قبر و قیامت با همین احوال ش همنشین باشه. آدم آینده نگر در زمانی که قراره ازین مسافرخونه خدافظی کنه فکر این چیزاست نه هزار چیز بیهوده و کم ثمر که در زندگی ش بود و نبودش اثری نداره. پس دوباره بخونیم غمخوار خویش باش یعنی این دردها و امراض روحی که مث بختک چسبیده رو روحم رو چجور جدا کنم؟ آیا رفیق راهی هست؟ آیا راه بلدی هست؟ آیا رفتن را باور می کنم قبل از اینکه دیر بشه؟ حیف.‌. عمر گرانمایه درین صرف شد.. تا چه خورم صیف و چه پوشم شتا..
نقطه عشق نمودم به تو هان سهو مکن..
ور نه چون بنگری از دایره بیرون باشی..
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش.‌.
کی روی ره ز که پرسی چه کنی چون باشی #حافظ #سعدی #شعر #حکمت #سفر #غم_کهن