آدم وقتی منتظر یک نفر میمونه، که دوستش داشته باشه.
آدم وقتی منتظر یک نفر میمونه، که دوستش داشته باشه.
حالا این انتظار میتونه نیم ساعت پای تلفن باشه، يا یک ساعت گوشهی خیابون، یا یک ماه توی خونه، و یا حتی یک عمر توی ذهنش.
تو اگر کسی رو دوست نداشته باشی، لحظهای منتظرش نمیمونی، چون چیزی با ارزشتر از زمانت و سختتر از گذر عمرت نیست، و تنها در یک صورت آدمیزاد از ارزشهای زندگیش براحتی میگذره، و تنها در یک صورت سختیها رو خودخواسته به جون میخره، و اون همون زمانیه که یک نفر رو از صمیم قلب دوست داشته باشه...
حالا این انتظار میتونه نیم ساعت پای تلفن باشه، يا یک ساعت گوشهی خیابون، یا یک ماه توی خونه، و یا حتی یک عمر توی ذهنش.
تو اگر کسی رو دوست نداشته باشی، لحظهای منتظرش نمیمونی، چون چیزی با ارزشتر از زمانت و سختتر از گذر عمرت نیست، و تنها در یک صورت آدمیزاد از ارزشهای زندگیش براحتی میگذره، و تنها در یک صورت سختیها رو خودخواسته به جون میخره، و اون همون زمانیه که یک نفر رو از صمیم قلب دوست داشته باشه...
۷۳۱
۰۶ تیر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.