قدیم ها یک کارگر عرب داشتم که خیلی می فهمید.

قدیم ‌ها یک کارگر عرب داشتم که خیلی می‌ فهمید.
اسمش قاسم بود،
از خوزستان کوبیده بود و آمده بود تهران برای کارگری.
اول ‌ها ملات سیمان درست می ‌کرد و میبرد ور دست اوستا تا دیوار مستراح و حمام را عَلم کنند.
جنم داشت.
بعد از چهار ماه شد همه ‌کاره کارگاه:
حضور و غیاب کارگرها، کنترل انبار، سفارش خرید.
همه چیز.
قشنگ حرف میزد.
دایرهٔ لغات وسیعی داشت.
تن صدایش هم خوب بود، شبیه آلن دلون.
اما مهمترین خاصیتش همان بود که گفتم:
قشنگ حرف می ‌زد.
یک بار کارگر مُقّنی قوچانی‌ مان رفت توی یک چاه شش ‌متری که خودش کنده بود.
بعد خاک آوار شد روی سرش.
قاسم هم پرید به رئیس کارگاه خبر داد. رئیس کارگاه رنگش شد مثل پنیر لیقوان.
حتی یادش رفت زنگ بزند آتش ‌نشانی.
قاسم موبایل رئیس کارگاه را از روی کمرش کشید و خودش زنگ زد.
گفت که کارگرمان مانده زیر آوار.
خیلی خوب و خلاصه گفت.
تهش هم گفت مقنی‌ مان دو تا دختر دارد.
خودش هم شناسنامه ندارد.
اگر بمیرد دست یتیم‌ هایش به هیچ جا بند نیست.
بعد قاسم رفت سر چاه تا کمک کند برای پس ‌زدن خاک ‌ها.
خاک که نبود! گل رس بود و برف یخ ‌زده چهار روز مانده.
تا آتش‌ نشانی برسد، رسیده بودند به سر مقنی.
دقیقاً زیر چانه‌اش.
هنوز زنده بود.
آتش ‌نشان ‌ها گفتند چهار ساعت طول می ‌کشد تا برسند به مچ پایش و بکشندش بیرون.
چهار ساعت برای چاهی که مقنی دو ساعته و یک‌ نفره کنده بودش!
بعد هم شروع کردند.
همه‌ چیز فراهم بود:
آتش ‌نشان بود.
پرستار بود.
چای گرم بود.
رئیس ‌کارگاه هم بود.
فقط امید نبود.
مقنی سردش بود و ناامید.
قاسم رفت روی برف ‌ها کنارش خوابید
و شروع کرد خیلی قشنگ و آلن دلونی
برایش حرف زد.
حرف که نمی ‌زد! لاکردار داشت برایش نقاشی می‌ کرد.
می‌ خواست آسمان ابریِ زمستانِ
دم غروب را آفتابی کند و رنگش کند.
می ‌خواست امید بدهد.
همه می‌ دانستند خاک رس و برف چهار روزه چقدر سرد است.
مخصوصاً اگر قرار باشد چهار ساعت لای آن باشی.
اما قاسم کارش را خوب بلد بود.
چهار ساعت تمام ماند کنار مقنی و ریزریز دنیای خاکستری و واقعی دوروبرش را برایش رنگ کرد:
آبی، سبز، قرمز.
امید را گاماس ‌گاماس تزریق کرد زیر پوستش.
چهار ساعت تمام...
مقنی زنده ماند.
بیشتر هم به ‌همت قاسم زنده ماند.
آدم‌ ها همه توی زندگی یک قاسم میخواهند برای خودشان.
زندگی از ازل تا ابد خاکستری بوده و هست.
فقط این وسط یکی باید باشد که به دروغ هم که شده، رنگ بپاشد روی این ‌همه ابر خاکستری.
رمز زنده ماندن زیر آوار زندگی فقط کلمات هستند
کلمات را قبل از انقضا، درست مصرف کنید.
قاسمِ زندگی‌ مون را پیدا کنیم
قاسم زندگی دیگران باشیم...


قاسم های زندگی من ❤
@aima
@v_s_l
#آیما
#وصال
#ابدمن
#جیرجیرک_کوچولو