بخش دوم

🌹بخش دوم🌹
بلکه گاهی اگر کسی برای سلامتی آیت‌الله خمینی صلواتی از جمع می‌گیرد، در جمع به او تذکر می‌دهد. این مشی و مدل، موفق بود و نه در علن و نه در خفا، دست ساواک چندان از او پر نشد.

🔹بعدها درباره این مشی گفت «ما از دستگاه حاکم تقیه می کردیم و از این موضوع خیلی ناراحت بود. تقیه خندقی بود کشیده شده میان ما و دستگاه حاکم. حکومت از مقابله با آن عاجز بود.» درست می‌گفت. او همه کارش را در سخنرانی‌ها و درس‌هایش می‌کرد. با فعالیت‌های حاد و رادیکال زمان خود ارتباطی نداشت، ولی جوانان پای درس‌هایش همه مبارز بودند، مسجد و درسش کانون پرشور جوانان مبارز بود. حرفهایی از او می‌شنیدند که خیلی دنبالش بودند ولی کمتر جایی می‌یافتند. اسلام و تشیعی که او توصیف می‌کرد، ایمان و تعبدی که تعریف می‌کرد، صبر و انتظار، ابتلاء و امتحان، ولایت و برائت، ظالم و مظلوم؛ توحید و نبوت و امامت و معادی که می‌گفت،التقاطی و ذوقی نبود، مبنایی و مبارزپرور بود.

🔹مشی مسلحانه، در نتیجه سرکوب‌های بی امان ساواک، در سالهای ۵۵ به تدریج به یأس و افسردگی انجامید و خیلی از کسانی که به آن معتقد و پس از چندسال در بن‌بست گیر افتاده بودند، در کارآمدی ودرستی‌اش تردید کردند. اما خدایی که آقای خامنه‌ای از دلِ داستانِ موسی و فرعون و نبرد اُُحد تا مشهد دهه پنجاه ترسیم می‌کرد، خدای بن‌بست‌شکنی بود که هیچ‌وقت اجازه ناامیدی نمی‌داد. بهمن ۵۷ وقتی شاه سقوط کرد، مجاهدان و چریک‌های مسلح در زندان بودند و مردم درخیابان. خدای بن‌بست‌شکن، پیروز شده بود.

🌐 @Rahe_Dialameh