پائیز

پائیز-1970
از گلورینا به ایرزاک...

سلام مرهم جان!
در خانه را که باز کردم انگار هر چه غم در این دنیا بود آوار شد روی قلب من!
خاطرات تکرار میشود...
البته کسی نمیتواند ادعا کند که این توانایی را دارد که میتواند تمام خاطراتش را از دفتر ذهنش پاک کند!
اما بیا با خودمان رو راست باشیم، من وقتی کنار تو بودم کم پیش می آمد به گذشته فکر کنم!
آینده برایم مهم بود! یادت هست برای کوچکترین اتفاق هایی که قرار بود در آینده برایمان رخ بدهد هم برنامه ریزی داشتیم؟!
فکرش را هم نمیکردم سرنوشت مرا به اینجا برساند!
الآن اگر قرار باشد به وقت گذشته حساب کنیم من باید در حال تمرین پیانو باشم و تو در همین لحظه ها باید از راه برسی،خسته از سرکاربیایی،
تمرین پیانو را تعطیل کنم و به سمت تو پرواز!
قربان صدقه ات بروم،کتت را از تنت بیرون بیاورم،روی نوک پا بایستم و صورتت را ببوسم و خستگی ات را به جان بخرم....
آه بگذریم.....!
شیرین ترین روزهای زندگی ام در کنار تو سپری شد و در گذشته حبس!
و این دردناک است که میدانم آینده ای پیش رو دارم تلختر از قهوه هایی که تو مینوشی...
بگذار کمی از اوضاع اینجا برایت بگویم.
امروز خانه را تمیز کردم! این خانه کوچک است و از این بابت خوشحالم،هرچقدر خانه بزرگتر باشد ترس من همیشه ترسو بیشتر است! چمدان کوچکم را باز کردم و وسایلم را در جای مناسب چیدم!
راستی آن پیراهن چهارخانه ات،همان که بیشتر از هر لباس دیگری دوستش داشتی و تنت بود،همان که به خوبی توانسته بود عطر تنت را در خود ذخیره کند..لطف کن دیگر دنبالش نگرد،اینجاست!گذاشتمش داخل جعبه ای در کمد،میترسم عطرش بپرد،گذاشتمش برای روز مبادا...البته هرروزِ بی تو برای من روز مباداست! با ارزش ترین وسیله زندگی ام را هم گذاشتم روی میز جلوی بزرگترین پنجره اتاق...
همان عکس را میگویم! همان عکسی که عکاس در باغ امارت از ما گرفت،همان عکس که در آن همدیگر را در اغوش گرفته ایم و داریم به دوربین لبخند میزنیم.
چه روزهایی بود..!
یعنی باور کنم که روزهای باتو بودنم دیگر تمام شده؟!
نمیدانم برایت مهم هست یا نه اما من این روزها حال خوبی ندارم...خدا کند تو همیشه حالت خوب باشد.

گلورینا!


💌 نامه‌های #گلورینا
💌 نوشته: نورا مرغوب
💌 نامه شماره ۲