خاطرهای از شهید حاج احمد کاظمی

خاطرهای از شهید حاج احمد کاظمی

آخرین جلسه ای که سردار گذاشت،جلسه فرهنگی بود؛یک روز قبل از شهادتش.جلسه از ظهر شروع شد.من کنار سردار نشسته بودم.موضوع جلسه،نحوه پشتیبانی کاروان های راهیان نور بود.قبل از اینکه جلسه شروع بشود،یک کلیپ چند دقیقه ای از شهید خرازی گذاشتم.سردار،همین که چشمش به چهره نورانی و زیبای شهید خرازی افتاد،آهی از ته دل کشید.توی آن جلسه،طرح هایی می داد که تا آن موقع برای حمایت از کاروان های راهیان نور،سابقه نداشت.همین نشان می داد که چه دیدگاه بالایی نسبت به کارهای فرهنگی دارد.جلسه تا غروب طول کشید.غروب سردار آستین هایش را زد بالا که برود وضو بگیرد.یادم افتاد فیلمی از اوایل جنگ برای او آورده ام.فیلم مربوط می شد به جبهه فیاضیه که حاج احمد به همراه چند نفر دیگر در آن بودند.بیشترشان شهید شده بودند.سردار وقتی موضوع را فهمید،مشتاق شد فیلم را ببیند.دید هم.باز وقتی چشمش به چهره شهدا افتاد،از ته دل آه کشید.فردا وقتی خبر شهادت سردار را شنیدم تازه فهمیدم آن آه،آه تمنا بوده است؛تمنای شهادت!

یاد و خاطره تمامی شهدای گرانقدر گرامی باد
جهت تعجیل در فرج آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و شادی ارواح طیبه شهدای گرانقدر و روح امام راحل ره صلوات
اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم