نبودنت چقدر وحشی

نبودنت چقدر وحشی
می شود...

وقتی در کرانه ی دلتنگی هایم
احساس زنانه ام را
زیر سایه های خیالت عاشقانه پهن می کنم
خودم را مرتب می کنم
ناخنهایم را رنگ سرخ و صورتی و
رزهای ارغوانی لاک می زنم...

لبهایم را به رنگ سرخ عاشقی
ماتیک می زنم
لباسهایم را از جنس آغوش تو به تن می کنم...

و با هر نگاه به جای جای خالیت
با تمام آهنگ های شاد و غمگین
برایت عاشقانه می بارم.


#فرزانه_طالبی_پور