چه انتظار عجیبی! تو بین منتظران هم، عزیز من، چه غریبی! عجیب تر که چه آسان، نبودنت شده عادت، چه بی خیال نشستیم نه کوششی نه وفایی فقط نشسته و گفتیم: خدا کند که بیایی ...!
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.