صدام نمیرسید اونوقت که آروم و ساکت بودم

صدام نمیرسید اونوقت که آروم و ساکت بودم
فریاد من از رو خشم نیست بلند میگم همه بشنون

سالیانی پیش ، گُلی غنچه کرد پاشو کرد تو زمین خودش و از ریشه گنده کرد
سالیانی پیش ، شاخه ای کس نداشت فقط یه اسم مستعار بقیه گذاشتن براش
کنار هم بزرگ نشون دادن عرضشو شاخه تنومندیشو گُلم بوی عطرشو
یکی برگشو اونیکی رنگشو تا که آسمون بسته شد طوفانی اومد سمتشون
خار زیاد شد سیاه پوشوند اون پیکرو
گل برازنده رو
گرفت ازون جلوه رو
باد اومد شاخه رو تکون داد اون هیکلو
گرفت ازش هیبتو شل کرد هرچی سفت رو
گرگ اومد کند و رفت ملخ رسید کند و رفت
سیل زد و رفت و هرچی بود و کرد نرم و لخت
گل و آب مه و خاک له با زرد و بر
شاخه رسید سمت راست و گل جدا شد سمت چپ

سالیانی بعد ، برحسب اتفاق گذرا بهم خورد نبود فرق و اختلافی
شاخه درختی شده بود و گُل سربلند یاد گذشته کردن و خندیدن با هم بلند
آسمون صاف پرنده داشت میخوند که قرار شد ادامه بدن همون را عادیشون و
رو به جلو رو به افق تو باغچه نه اینبار تو بوستانی بزرگ

صدام نمیرسید اونوقت که آروم و ساکت بودم
فریاد من از رو خشم نیست بلند میگم همه بشنون
صدام نمیرسید اونوقت که آروم و ساکت بودم