هفت خوان اسفندیار

#هفت_خوان_اسفندیار
#شاهنامه
#خوان_دوم


خوان دوم کشتن اسفندیار شیران را

چون آفتاب برآمد سپاه به جایگاه شیران رسید. اسفندیار باز لشگر را به پشوتن سپرد و خود به تنهائی پیش رفت. نخست شیر نر به پهلوان حمله برد. اسفندیار با یک ضربه شمشیر او را دو نیم کرد، آن گاه شیر ماده بر آشفت و بر او تاخت و مرد دلاور تیغی بر سرش فرود آورد که با همان ضربه سر شیر بر خاک غلتید.

اسفندیار سر و تن را شست و سپاس خداوند به جای آورد. آن گاه لشکر به آنجا رسید. همه بر اسفندیار آفرین خواندند و بساط خورش و می گستردند. اسفندیار گرگسار بداندیش را فرا خواند و سه جام از می لعل فام او را نوشانید و از خان سوم پرسید. گرگسار پاسخ داد:

«بد و بد کنش از تو دور باد، تو از دو بلا گذشتی، اما پندم را بپذیر و از همین جا باز گرد که در خان سوم اژدهایی در انتظار تست که تنش چون کوه خاراست و از کامش آتش می بارد، بر خویشتن رحم کن و به نبرد او نرو.» اسفندیار گفت:«ای بد نشان ترا بسته به آنجا خواهم برد تا بچشم ببینی که اژدها از شمشیرم رهایی ندارد.» اسفندیار فرمود تا درود گران گردونه ای ساختند، بر گردش تیغهایی نشاندند و صندوقی بر آن استوار کردند و آن را آزمودند و شبانگاه به سوی جایگاه سوم پیش راندند.