دلتنگی بی هوا می آید.

دلتنگی بی هوا می آید.
مثلا، در شلوغی و ازدحام و هیاهوی مردم بوی عطرش به مشامت بخورد
و تا اعماق قلبت رسوخ کند.
و بی قرارت....
و هی سر بچرخانی و در دلت بگویی نکند اینجاست...؟
باید ببینمش...
یا وقتی مشغول قدم زدن در خیابانی و داری تک تک خاطراتت را مرور میکنی،
ناگهان صدای مردانه اش...
آنِ بَم دوست داشتنیِ دلنشینش به گوشت میخورد.
و دوس داری با تمامِ وجود صدایش کنی تا مگر از همان «جانِ دلم» هایی که مواقعی خودت را برایش لوس میکردی نثارت کند...
دلتنگی خبر نمیکند جـانم...
دلتنگی همیشه و همه جـا هست...
کاش همان موقعی که می رفتی‌،
این دلتنگی هایِ لعنتی را راهم
با خودت می بردی...