ﻓﻀﻴﺖ ﺍﻟﻜﻠﺐ ﺑﺲ ﺍﻟﻚ ﻣﻮ ﻟﻠﻐﻴﺮ
ﻓﻀﻴﺖ ﺍﻟﻜﻠﺐ ﺑﺲ ﺍﻟﻚ ﻣﻮ ﻟﻠﻐﻴﺮ
ﻭﻟﺨﺎﻃﺮ ﺭﺿﺎﻙ ﺍﻟﺠﺮﺡ ﺻﺎﺣﺒﺘﻪ
ﺃﻣﻨﺘﻚ ﻛﻠﺐ ﻟﻮ ﺟﺎﻥ ﻳﻢ ﺍﺑﻠﻴﺲ
ﻳﺴﺠﺪ ﻭﺍﻟﺨﺸﻮﻉ ﻳﻔﻴﺾ ﻣﻦ ﻛﺼﺘﻪ
ﻣﺎ ﺍﻛﺘﺐ ﺷﻌﺮ ﺑﻴﻪ ﺍﻟﺨﻴﺎﻝ ﺧﻴﺎﻝ
ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻭﻉ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺪﺍﻣﻲ ﺳﺎﺣﻜﺘﻪ
... ﻭﻻ ﺍﻛﺘﺐ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺍﻟﺼﻮﺭ ﺑﻴﻬﻪ ﺟﺮﻭﺡ
ﻣﻦ ﺍﻗﺮﺍﻫﺎ ﺍﻣﻮﺕ ﻭﺍﻧﺬﺑﺢ ﺳﻜﺘﻪ
ﺍﻧﻪ ﺍﻟﻤﺎ ﺿﻌﻒ ﻛﻠﺒﻲ ﻭﺭﺟﻒ ﻣﻤﺸﺎﻱ
ﺍﺟﺬﺏ ﺍﻟﻜﺎﻝ ﻛﻠﺒﻲ ﺗﻨﺴﻤﻊ ﺩﻛﺘﻪ
ﺃﻧﻪ ﺍﻟﺒﻴﺪﻱ ﺯﺭﻋﺘﻚ ﻣﻦ ﻛﺒﻞ ﺳﻨﺘﻴﻦ
ﻃﻔﻞ ﺟﺎﻧﺖ ﻣﺤﺒﺘﻚ ﺑﻴﺪﻱ ﻛﺒﺮﺗﻪ
ﺿﻜﺖ ﻋﻨﺒﻚ ﻛﺒﻞ ﻻ ﺗﺒﺨﺲ ﺍﻻﺳﻌﺎﺭ
ﻻ ﺑﻞ ﻣﻦ ﻛﺒﻞ ﻻ ﻳﻨﻀﺞ ﺑﻮﻛﺘﻪ
ﺻﻠﻔﻪ ﺷﻔﺎﻓﻲ ﻻﻛﻦ ﻣﻮ ﻣﺜﻞ ﻋﻴﻨﺎﻙ
ﺣﺮﺍﻡ ﺍﻟﺠﺎﻥ ﺧﺪ ﺷﻔﺎﻓﻲ ﺑﺎﻳﺴﺘﻪ
ﺷﻨﻮ ﻧﻔﻊ ﺍﻟﻜﻠﺐ ﻟﻮﻣﺎ ﻋﺸﻚ ﻳﺠﻮﻳﻪ
ﻭﺷﻨﻮ ﻧﻔﻊ ﺍﻟﻴﺤﺞ ﻭﺗﻨﺮﻓﺾ ﺣﺠﺘﻪ
ﻭﺷﻨﻮ ﻧﻔﻊ ﺍﻟﻐﻨﻲ ﻻﻛﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﺍﺧﻼﻕ
ﻳﺘﺮﺟﻰ ﺑﻤﻤﺎﺗﻪ ﻭﺗﻨﺒﺮﻱ ﺫﻣﺘﻪ
ﺑﺤﺮ ﺣﺒﻲ ﻭﺭﻛﺒﺘﻪ ﻭﺍﻧﺖ ﻣﻮ ﺳﻔﺎﻥ
ﻣﺘﻮﻫﻢ ﺗﻜﻮﻝ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﻏﺮﻛﺘﻪ
ﺣﺒﻴﺘﻚ ﻧﻌﻢ ﻣﺎ ﺍﺧﺘﻠﻒ ﻭﻳﺎﻙ
ﻭﺃﺣﺲ ﺣﺒﻚ ﻣﻠﺢ ﺑﺸﻔﺎﻓﻲ ﻣﻦ ﺿﻜﺘﻪ
ﻭﺃﻧﻄﻴﺘﻚ ﺣﻨﺎﻥ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﺗﺤﻠﻢ ﺑﻴﻪ
ﻻﻛﻦ ﺑﺎﻟﻤﻘﺎﺑﻞ ﺷﻨﻬﻮ ﻗﺪﻣﺘﻪ
ﻋﻔﺖ ﻛﻠﺒﻲ ﺑﻐﻴﺎﺑﻚ ﺑﺎﻟﺸﻤﺲ ﻣﺼﻠﻮﺏ
ﻣﺜﻞ ﺭﺍﺱ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻳﻌﺎﻳﻦ ﻟﺠﺜﺘﻪ
ﻭﻳﺎﺧﺬﻧﻲ ﺍﻟﺨﻴﺎﻝ ﻭﺑﺎﺑﻚ ﺍﻭﻛﻒ ﺑﻴﻪ
ﺃﺷﻮﻓﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺪﻣﻲ ﺍﻟﺼﻔﻨﻪ ﻣﺎﺧﺬﺗﻪ
ﻣﻮ ﺩﻛﺎﺕ ﺍﺩﻙ ﻋﺎﻟﺒﺎﺏ ﻻ ﻭﺍﻟﻠﻪ
ﻟﺤﻦ ﺩﺍﺧﻞ ﺣﺴﻦ ﺗﺘﺮﺟﻢ ﺑﺪﻛﺘﻪ
ﻟﻮّﻥ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺗﻄﻠﻊ ﺗﺒﺠﻲ ﺍﻟﺠﻴﺮﺍﻥ
ﺍﻟﻌﺮﻑ ﻭﺍﻟﻤﺎﻋﺮﻑ ﻳﺒﺠﻲ ﺍﻋﻠﻪ ﺳﺎﻟﻔﺘﻪ
ﻋﺸﺖ ﻛﻞ ﺍﻟﻌﺼﻮﺭ ﺑﻤﺸﻴﺘﻲ ﻭﻳﺎﻙ
ﺑﺲ ﻋﺼﺮ ﺍﻟﺨﻴﺎﻧﻪ ﺍﻟﻤﺎﻋﺮﻑ ﻗﺼﺘﻪ
ﻋﺼﺮ ﺍﻟﺠﺎﻫﻠﻴﻪ ﺍﻟﺠﻨﺖ ﺍﺳﻤﻊ ﺑﻴﻪ
ﻋﺸﺘﻪ ﺑﺮﺷﻒ ﺷﻔﺘﻚ ﻭﺍﻟﺨﻤﺮ ﺿﻜﺘﻪ
ﻗﻬﺮﺗﻚ ﺍﻱ ﻧﻌﻢ ﺑﺲ ﺭﺍﺡ ﺍﻛﻠﻚ ﻟﻴﺶ
ﻣﻮ ﺟﺎﻫﻞ ﻭﺍﻛﻮﻝ ﺑﻼ ﺳﺒﺐ ﻋﻔﺘﻪ
ﺷﻔﺘﻚ ﻭﻳﻪ ﻏﻴﺮﻱ ﻛﺒﺎﻟﻲ ﺗﺘﻤﺸﻮﻥ
ﺷﻠﺖ ﺑﻴﺪﻱ ﺍﻟﻘﻠﻢ ﻭﺑﺸﻌﺮﻱ ﻛﻔﺮﺗﻪ
ﻃﺮﻕ ﺑﺎﺑﻚ ﺷﺨﺺ ﻣﺎ ﺟﻨﺖ ﺗﺘﻤﻨﺎﻩ
ﺿﻌﺖ ﻭﻳﺎﻩ ﻣﺜﻞ ﻣﺎ ﺣﺒﻲ ﺿﻴﻌﺘﻪ
ﻭﺍﻧﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﺣﺰﻥ ﺑﺠّﻴﺖ ﺣﺘﻰ ﺍﻟﻨﺎﻱ
ﺟﺎﻥ ﺍﺧﺮﺱ ﺗﺨﺎﻑ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻣﻦ ﺻﻤﺘﻪ
ﻣﺎﺗﺖ ﺫﻛﺮﻳﺎﺗﻚ ﺑﺎﻟﺨﺮﻳﻒ ﺍﻟﻔﺎﺕ
ﻭﺟﺬﻉ ﻧﺨﻠﺔ ﻣﺤﺒﺘﻚ ﻣﻦ ﺧﻨﺖ ﺷﻠﺘﻪ
ﻭﻟﺨﺎﻃﺮ ﺭﺿﺎﻙ ﺍﻟﺠﺮﺡ ﺻﺎﺣﺒﺘﻪ
ﺃﻣﻨﺘﻚ ﻛﻠﺐ ﻟﻮ ﺟﺎﻥ ﻳﻢ ﺍﺑﻠﻴﺲ
ﻳﺴﺠﺪ ﻭﺍﻟﺨﺸﻮﻉ ﻳﻔﻴﺾ ﻣﻦ ﻛﺼﺘﻪ
ﻣﺎ ﺍﻛﺘﺐ ﺷﻌﺮ ﺑﻴﻪ ﺍﻟﺨﻴﺎﻝ ﺧﻴﺎﻝ
ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻭﻉ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺪﺍﻣﻲ ﺳﺎﺣﻜﺘﻪ
... ﻭﻻ ﺍﻛﺘﺐ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺍﻟﺼﻮﺭ ﺑﻴﻬﻪ ﺟﺮﻭﺡ
ﻣﻦ ﺍﻗﺮﺍﻫﺎ ﺍﻣﻮﺕ ﻭﺍﻧﺬﺑﺢ ﺳﻜﺘﻪ
ﺍﻧﻪ ﺍﻟﻤﺎ ﺿﻌﻒ ﻛﻠﺒﻲ ﻭﺭﺟﻒ ﻣﻤﺸﺎﻱ
ﺍﺟﺬﺏ ﺍﻟﻜﺎﻝ ﻛﻠﺒﻲ ﺗﻨﺴﻤﻊ ﺩﻛﺘﻪ
ﺃﻧﻪ ﺍﻟﺒﻴﺪﻱ ﺯﺭﻋﺘﻚ ﻣﻦ ﻛﺒﻞ ﺳﻨﺘﻴﻦ
ﻃﻔﻞ ﺟﺎﻧﺖ ﻣﺤﺒﺘﻚ ﺑﻴﺪﻱ ﻛﺒﺮﺗﻪ
ﺿﻜﺖ ﻋﻨﺒﻚ ﻛﺒﻞ ﻻ ﺗﺒﺨﺲ ﺍﻻﺳﻌﺎﺭ
ﻻ ﺑﻞ ﻣﻦ ﻛﺒﻞ ﻻ ﻳﻨﻀﺞ ﺑﻮﻛﺘﻪ
ﺻﻠﻔﻪ ﺷﻔﺎﻓﻲ ﻻﻛﻦ ﻣﻮ ﻣﺜﻞ ﻋﻴﻨﺎﻙ
ﺣﺮﺍﻡ ﺍﻟﺠﺎﻥ ﺧﺪ ﺷﻔﺎﻓﻲ ﺑﺎﻳﺴﺘﻪ
ﺷﻨﻮ ﻧﻔﻊ ﺍﻟﻜﻠﺐ ﻟﻮﻣﺎ ﻋﺸﻚ ﻳﺠﻮﻳﻪ
ﻭﺷﻨﻮ ﻧﻔﻊ ﺍﻟﻴﺤﺞ ﻭﺗﻨﺮﻓﺾ ﺣﺠﺘﻪ
ﻭﺷﻨﻮ ﻧﻔﻊ ﺍﻟﻐﻨﻲ ﻻﻛﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﺍﺧﻼﻕ
ﻳﺘﺮﺟﻰ ﺑﻤﻤﺎﺗﻪ ﻭﺗﻨﺒﺮﻱ ﺫﻣﺘﻪ
ﺑﺤﺮ ﺣﺒﻲ ﻭﺭﻛﺒﺘﻪ ﻭﺍﻧﺖ ﻣﻮ ﺳﻔﺎﻥ
ﻣﺘﻮﻫﻢ ﺗﻜﻮﻝ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﻏﺮﻛﺘﻪ
ﺣﺒﻴﺘﻚ ﻧﻌﻢ ﻣﺎ ﺍﺧﺘﻠﻒ ﻭﻳﺎﻙ
ﻭﺃﺣﺲ ﺣﺒﻚ ﻣﻠﺢ ﺑﺸﻔﺎﻓﻲ ﻣﻦ ﺿﻜﺘﻪ
ﻭﺃﻧﻄﻴﺘﻚ ﺣﻨﺎﻥ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﺗﺤﻠﻢ ﺑﻴﻪ
ﻻﻛﻦ ﺑﺎﻟﻤﻘﺎﺑﻞ ﺷﻨﻬﻮ ﻗﺪﻣﺘﻪ
ﻋﻔﺖ ﻛﻠﺒﻲ ﺑﻐﻴﺎﺑﻚ ﺑﺎﻟﺸﻤﺲ ﻣﺼﻠﻮﺏ
ﻣﺜﻞ ﺭﺍﺱ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻳﻌﺎﻳﻦ ﻟﺠﺜﺘﻪ
ﻭﻳﺎﺧﺬﻧﻲ ﺍﻟﺨﻴﺎﻝ ﻭﺑﺎﺑﻚ ﺍﻭﻛﻒ ﺑﻴﻪ
ﺃﺷﻮﻓﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺪﻣﻲ ﺍﻟﺼﻔﻨﻪ ﻣﺎﺧﺬﺗﻪ
ﻣﻮ ﺩﻛﺎﺕ ﺍﺩﻙ ﻋﺎﻟﺒﺎﺏ ﻻ ﻭﺍﻟﻠﻪ
ﻟﺤﻦ ﺩﺍﺧﻞ ﺣﺴﻦ ﺗﺘﺮﺟﻢ ﺑﺪﻛﺘﻪ
ﻟﻮّﻥ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺗﻄﻠﻊ ﺗﺒﺠﻲ ﺍﻟﺠﻴﺮﺍﻥ
ﺍﻟﻌﺮﻑ ﻭﺍﻟﻤﺎﻋﺮﻑ ﻳﺒﺠﻲ ﺍﻋﻠﻪ ﺳﺎﻟﻔﺘﻪ
ﻋﺸﺖ ﻛﻞ ﺍﻟﻌﺼﻮﺭ ﺑﻤﺸﻴﺘﻲ ﻭﻳﺎﻙ
ﺑﺲ ﻋﺼﺮ ﺍﻟﺨﻴﺎﻧﻪ ﺍﻟﻤﺎﻋﺮﻑ ﻗﺼﺘﻪ
ﻋﺼﺮ ﺍﻟﺠﺎﻫﻠﻴﻪ ﺍﻟﺠﻨﺖ ﺍﺳﻤﻊ ﺑﻴﻪ
ﻋﺸﺘﻪ ﺑﺮﺷﻒ ﺷﻔﺘﻚ ﻭﺍﻟﺨﻤﺮ ﺿﻜﺘﻪ
ﻗﻬﺮﺗﻚ ﺍﻱ ﻧﻌﻢ ﺑﺲ ﺭﺍﺡ ﺍﻛﻠﻚ ﻟﻴﺶ
ﻣﻮ ﺟﺎﻫﻞ ﻭﺍﻛﻮﻝ ﺑﻼ ﺳﺒﺐ ﻋﻔﺘﻪ
ﺷﻔﺘﻚ ﻭﻳﻪ ﻏﻴﺮﻱ ﻛﺒﺎﻟﻲ ﺗﺘﻤﺸﻮﻥ
ﺷﻠﺖ ﺑﻴﺪﻱ ﺍﻟﻘﻠﻢ ﻭﺑﺸﻌﺮﻱ ﻛﻔﺮﺗﻪ
ﻃﺮﻕ ﺑﺎﺑﻚ ﺷﺨﺺ ﻣﺎ ﺟﻨﺖ ﺗﺘﻤﻨﺎﻩ
ﺿﻌﺖ ﻭﻳﺎﻩ ﻣﺜﻞ ﻣﺎ ﺣﺒﻲ ﺿﻴﻌﺘﻪ
ﻭﺍﻧﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﺣﺰﻥ ﺑﺠّﻴﺖ ﺣﺘﻰ ﺍﻟﻨﺎﻱ
ﺟﺎﻥ ﺍﺧﺮﺱ ﺗﺨﺎﻑ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻣﻦ ﺻﻤﺘﻪ
ﻣﺎﺗﺖ ﺫﻛﺮﻳﺎﺗﻚ ﺑﺎﻟﺨﺮﻳﻒ ﺍﻟﻔﺎﺕ
ﻭﺟﺬﻉ ﻧﺨﻠﺔ ﻣﺤﺒﺘﻚ ﻣﻦ ﺧﻨﺖ ﺷﻠﺘﻪ
۴.۳k
۲۶ آبان ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.