یه روز خسته نشسته بود ته مغازه و سی

یِه‍ْ رُوز خَستِه‍ْ نِشَستِه‍ْ بُود تَهِ‍ مَغازِه‍ْ وُ سیگـار میکِشیدْ وُ چِرتْ وُ پِرتْ میگُفتْ وُ میخِندید ...
پُرسیدَمـ : + چِتِه‍ اِمروز ؟!
گُفتْـ : - اِمروز ؟!
گُفتَمـ : + آرِه‍ ، پَس کِی ؟!
گُفت : - صُحبَتِه‍ اِمروزْ وُ دیروز ...
گُفتَمـ : + پَ چی ؟!
گُفتْ : - بَچِه‍ کِ بُودَمـ ، بابامْـ یِه‍ بادکُنَکـ بَرـام خَرید ... گِرِفتِه‍ بُودَمـ دَستَمـ وُ خُوشحـال میدُوییدَمـ...
که‍ِ یِهُو اَز دَستَمـ وِل شُد ...
اُون مُوقِع هآ سیگارـی نَبودَمـ ، جیغْ وُ دـاد وُ گِریِه‍ ... میکُوبیدَمـ خُودَمو زَمینـ ...
فَرداش واسَمـ یِکی دیگِه‍ خَریدَنْـ ... بازَمـ باهاش خُوشحالْ شُدَمـ ...
وَلی میدونی...
سِـنـِّت کِه‍ میرِه‍ بالا میفَهمـی ...
هَمیشِه‍ تُو زِندِگی یِه‍ْ چـی هَست کِه‍ وَقتـی میرِه‍ْ ...
اگِه‍ خُودِشَمـ هَمونـ شِکلی وُ هَموُنـ جُوریمـْ کِه‍ بُودِهـ برگردهـ ،
دیگه واسـَت اوُنـ نمیشه.....