جانم فدای آن بنایی که نداری

جانم فدای آن بنایی… که نداری
قربان آن گل‌دسته‌هایی… که نداری

هرجا حرم دیدم سرودم زیر لب از
دلتنگی گنبدطلایی… که نداری

باب‌الرضا رفتم نشستم گریه کردم
با یاد باب‌المجتبایی… که نداری

قالیچه‌ی ارثیه‌ی مادر بزرگم
نذر تو و صحن و سرایی… که نداری

من هر شب جمعه سلامی می‌دهم به
شش‌گوشه‌ی کرببلایی… که نداری

ما سینه‌زن‌هایت حسن کم گفته‌ایم آه
در مجلس دارالبکایی… که نداری

دردی که داری در خودت می‌ریزی آقا
حق می‌دهم درد آشنایی… که نداری