بَه بَه بِه تو و چاله ی ِ درکنج ِ لبانت

بَه بَه بِه تو و چاله ی ِ درکنج ِ لبانت
آن خط ِ لب و قرمزیه ِ دور ِ دهانت

من عاشق ِچشمان ِتوهستم گل ِنازم
حیران ِ رخ ِ ماه و دو ابروی ِکمانت

ای ناب ترین برگ ِ گل ِ باغ ِ بهارم
جانم بِه فدای همه ی ِ نام ونشانت

من شکر ِخدا می کنم از بودن ِبا تو
قربان دوچشمان ِقشنگ ومژهِ گانت

گل ها همه ازدیدن ِتو غرق ِخجالت
ایکاش که هرگز نرسد فصل ِخزانت

برخیز وبچشمان ِمن ِخسته نظر کن
شاید شود آرام دو چشم ِ نگرانت

هرگز ندهم تاری از آن موی ِتورا من
بر سیم و زر و ملکیت ِ هردو جهانت

احساس دلم را به تو ابراز نمودم
اکنون تو بگو با دل ِمن راز ِ نهانت...