خدایا
خدایا
مگرمیشودلبان کسی شط عسل باشد
گیسوانش چونان گندمزاررقصان دربادمملوازعطربهارنارنج
همین هاست که حین نوشتم
لرزه ازانگشتانم شروع میشود
غزل وقلبم رابه آشوب میکشد
خاتون
زیبایی ات تابلونقاشی های ون گوک است
کاش بگذاری اندام مینیاتوری ات رابوسه باران کنم
مگرمیشودلبان کسی شط عسل باشد
گیسوانش چونان گندمزاررقصان دربادمملوازعطربهارنارنج
همین هاست که حین نوشتم
لرزه ازانگشتانم شروع میشود
غزل وقلبم رابه آشوب میکشد
خاتون
زیبایی ات تابلونقاشی های ون گوک است
کاش بگذاری اندام مینیاتوری ات رابوسه باران کنم
۴۰۹
۰۲ آذر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۹)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.