شاهنامهرازنمادجمشید

#شاهنامه#رازنماد#جمشید۱
#جمشید- تابش ناز و کام
۱- ریشه‌یابی و چرایی نام

جمشید شاهنامه، در اوستا «ییمَ yima»؛ در سنسکریت «یاماyama» و در پهلوی «جم» است. این واژه به همان مانای دیرین (همزاد) همچنان در گویش مردم جای‌جای ایران بزرگ فرهنگی روان است و در واژۀ جُمُلی (فارس و یزد)، جُمُلو و یُمُل(هرمزگان)؛ جَمیل (ارومیه) و... برزبانهاست! در فرانسه jumelle و ایتالیایی gemello و اسپانیایی gemelo و لاتین Gemini (برج جوزا=دوپیکر)... گفته می‌شود! در زبان فارسی امروز، این مانا با وام ستانی و گزارش نادرست از واژه ترکی دوغ‌لو (از یک زایمان) به نادرست «دوقلو» گفته می‌شود!

بخش دویم نام «جمشید»، «شید» است که از واژه اوستایی «خْشَ اِتَ» به مانای «درخشان/تابنده» برآمده و همچنان در واژه‌هایی چون «خورشید» و «مهشید» و «فرشید» رواست!

نام «جمشید»(در شاهنامه «جمِّ شید» نیز خوانده می‌شود!) به مانای «همزاد تابندگی» استعاره از روزگاری درخشان از زندگی نیاکان است که درپی سرمای درازآهنگ و رنج‌آور وُرم۳، زمانه به کامشان و زمینه پیشرفتهای شگرف شد!

زمانه قرعۀ نو می‌زند به نام شما
خوشا شما، که جهان می‌رود به کام شما!!
[سایه]

دنباله دارد!
https://t.me/ShahnamehToosi
@ShahnamehToosi