قرارمان ی غروب پاییز

قرارمان یڪ غروب پاییزے
مهـــــــــر
آبــــان
آذر
فرقی نمی‌ڪند
فقط پاییز باشد ؛
تن درختان شهر عریان
سنڪَ فرشهاے خیابان‌ها خیس ِخجالت
تمام‌ نیمڪت‌ها خستہ و تنها
من و تـــــــــو
دست در دست
شانہ بہ شانہ
و عشــــــــق
چتر در بالاے سرمان
و ڪلاغها در حال آواز خوانی
موش‌ها همه رقاص
عابران تماشاچیان این نمایش نامہ
و خدا در همین این‌ نزدیڪی‌ها
شاهد دلبرانہ‌ے من و توست
شاهد یڪ‌ ملاعاقت عاشقانہ ..!!