می کر

ﺍﺧﺘﺎﭘﻮﺱ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﺯﻧﺪﮔﯽ می کرﺩ .

ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻮﺳﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺰﺩﯾﮏ می شه ﻭ می گه : ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﺎ ﻫﻢ

ﺩﻭﺳﺖ ﺷﯿﻢ؟

ﺍﺧﺘﺎﭘﻮﺱ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ می شه ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭﻩ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﻭ می گه

ﺑﺎﺷﻪ .

ﮐﻮﺳﻪ می گه ﺍﻣﺎ ﯾﻪ ﺷﺮﻁ ﺩﺍﺭﻡ .

ﺍﺧﺘﺎﭘﻮﺱ می گه: ﭼﯽ؟

ﮐﻮﺳﻪ می گه : ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎﺗﻮ ﺑﺪﯼ ﺑﺨﻮﺭﻡ .

ﺍﺧﺘﺎﭘﻮﺱ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎﺵ ﻧﮕﺎﻩ می کنه ﻭ می گه ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ

ﺧﺐ ﺍﯾﺮﺍﺩﯼ ﻧﺪﺍﺭﻩ، ﯾﮑﯿﺶ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ .

ﮐﻮﺳﻪ ﺑﺎﺯﻭﯼ ﺍﺧﺘﺎﭘﻮﺱ ﺭﻭ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺍﻭﻧﻬﺎ ﺷﺮﻭﻉ شد .

ﺍﻭﻧﻬﺎﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ .ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺷﻨﺎ ﻣﯿﮑﺮﺩﻥ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻣﯿﺴﺎﺧﺘﻦ ﺑﺎ

ﻫﻢ .ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻭﺷﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺵ می گذشت ﻭ ﺍﺧﺘﺎﭘﻮﺱ ﺧﯿﻠﯽ

ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ . ﺍﻣﺎ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﮐﻮﺳﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪ می شد ، ﺍﺯ ﺍﺧﺘﺎﭘﻮﺱ

می خواست که ﯾﮏ ﺑﺎﺯﻭﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻬﺶ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺍﺧﺘﺎﭘﻮﺱ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﺳﺘﯿﺸﻮﻥ

ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭمی کرد .

ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺷﺐ، ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺎﺯﻭﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺧﺘﺎﭘﻮﺱ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ

ﮐﻮﺳﻪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﻡ .

ﺍﺧﺘﺎﭘﻮﺱ ﮔﻔﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯﻭﯾﯽ در کار ﻧﯿﺴﺖ . ﮐﻮﺳﻪ ﮔﻔﺖ : ﺣﺎﻻ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺧﻮﺩﺗﻮ

می خوام . ﻭ ﺍﺧﺘﺎﭘﻮﺱ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺷﺪ !! ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﻮﺳﻪ ﮔﺮﺳﻨﮕﯿﺶ ﺭﻓﻊ ﺷﺪ، ﯾﺎﺩ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺶ ﺑﺎ ﺍﺧﺘﺎﭘﻮﺱ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻟﺶ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ . ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻟﺶ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ، ﺍﻭﻥ ﯾﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺑﻮﺩ . ﮐﻮﺳﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﯾﮏ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻪ . ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺘﺎ ﺗﻮ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻫﺎﻣﻮﻥ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺭﻭ می کنیم . ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﺴﯽ ﺩﻭستمون ﺩﺍﺭﻩ . ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ﺩﯾﺪﻩ ﺷﯿﻢ . ﮐﻮﺳﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻭﺍﺭﺩ می شن ﻭ ﺍﺭﻭﻡ ﺍﺭﻭﻡ ﻗﺴﻤت ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺍﺩﻡِ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ﺩﺭﻭﻧﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﺳﺮﮐﻮﺏ می کنیم ، ﻗﻄﻊ می کنیم . ﻭ ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﯿﻤﺶ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺩﺭﺩﯼ می کشه ، ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﻮﻥﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﺑﺸﯿﻢ ﮐﻪ ﻃﺮﻑ ﺗﻮ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺯ ﻣﺎ می خواد ! ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﻩ .ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﻪ . ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ می دیم ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﺍﺣﺴﺎﺱﺧﻮﺏ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻧﻤﻮﻥ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ .

ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻪ می شیم و میفهمیم #اشتباه_کردیم ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﮐﻮﺳﻪ ﻣﯿﺮﻩ ﺳﺮﺍﻍ ﻃﻌﻤﻪ ﺟﺪﯾﺪﺵ ﻭ ﻣﺎ می مونیم ﻭ ﺍﯾﻦ ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻪ ، ﺩﯾﮕﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ #ﺭﺍﺑﻄﻪ ﯼ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ .

ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺗﻠﺦ ﺗﺮ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﻫﻢ می تونه ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ، و اون اینه که ﻃﺮﻓﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺁﺯﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ، ﺑﺮمی گردﺩﻩ ﻭ می گه : ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺕ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ!! .
ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯿﻢ ، ﮐﻮﺳﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻤﻮﻥ ﺳﺮﮎ می کشن ﻭ می گن : " ﺳﻼﻡ " ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ؟
🍃 🍃 🍃