تو بیکرانهی دریایی و من آن رودم

تـــو بیــــکرانه‌ی دریایی و مــن آن رودم
که درهوای ِ رسیدن به تــو ،نیاســودم

هـــــزار حـرفِ نـگفتــه، برای تــــو دارم
به توکه می رسم آخر، چنین غم آلودم!

تمامِ عمـــر به رسم سکوت سـرکردم
درامتحان صبوری، مگو که مـردودم

میانِ حجمِ وسیعِ نگاهِ تو، هیچــــم
چرا همیشه در این بیکرانه محدودم ؟

تمامِ بود و نبــــــودم ز یادِ تو پــر شد
درآسِـــــمانِ خیالِ تــــو چشم بگشــودم

اگرچه مُهرِ نمازم شکسته شد آن شب
فقط به قبلهء قلبِ تو روی بنـــمودم

تویی که شعر ِ مرا ناشناس می خوانی
بدان کسی که تو را می سرود، من بودم

ردیف و قافیــــه ، در بنــــدِ وزن جامانده
حروف نام ِ تو را من به شعـــــر افزودم