یا ول قصید انخطت بدمی

یا أول قصیدة انخطت بدمی..
بعدها عیونج الوگحة بغلاة الطین..
وینج های صار سنین..
یمعودة فهیت بدونچ شگد صار
ما ضایگ طعم سچین..
گشرینی اعلی کیفچ یا گلب دفان..
بیة من اللچم بستان.
نفس الشهگة البصدری علیچ
الفرق بس مرورة الدخان..
حسبالی نسیتچ من گطعتی الطیف؟!..
بس غلطان ..
اثاری الموت ینسی الناس..
بس عینچ بعدها تصیح بیه فلان..
بعدنی اشمر علی زنودچ بچف غرگان..
صار سنین تایه بیچ
أدور بالسما المفتوحة
بس الغیم ظل عنوان..
وانتی لوحّدچ تدرین بیه شلون..
من اخضّر بیچ ما خّلی
إعل وجهی عیون..
تمنّنیت الگصیبة اطول..
شحلاة الشعر
لو ینزل بثوب متون..
وانتی لوحدچ دنیا..
ارید اخلص علیچ ظنون..
یهنیالة الیشم نحرچ
ویدری الملح بیچ بیا کتر مدفون..
افرحی هوای..
یا نشوة طفل مغرور..
من رحتی الدمع بالعین
خضّر بیه خوش گبور!!
ردت انساچ ..
بس النهر من یغتاض
تصعد حرگّته بناعور..
سوالف بیج من الثلچ
وانی احچی بخلگ تنور..
من زفوچ یا لوعة شهید
یشوف روحة بلا چفن مشمور.
وین الگاچ.
وأنه متّیه گّذلتچ طیف..
وأنتی الدنیا کلها ویاچ
وآنی ویای دم وسیف
یا اول جرح دلّانی دمی
وگلی موت براحتک
ما دام بیک من الگصایب حیف..