عشق هایی کز پی رنگی بود

عشق هایی کز پیِ رنگی بُوَد
عشق نَبوَد؛ عاقبت ننگی بود

عشق هایی که تنها به خاطر آب و رنگ و جمال ظاهری باشد؛ در واقع عشق نیست؛ بلکه ننگ و عار پدید می آورد.
مولانا در جای جایِ مثنوی این حقیقت را بازگو می کند که ارزش و اصالت هر عشق؛ بستگی ِ تام و تمامی به ارزش و اصالت معشوق دارد.
و اگر عشق و حب آدمی به موضوعی کاذب و ناپایدار تعلق گیرد نمی توان لفظ «عشق» را بر آن نهاد؛ بلکه آنرا «هوس» و «هوی» می زیبد.