می گذاری به گریه که افتاد

می گذاری به گریه که افتاد
دستش را بگیری
ببوسی
بگذاری روی گونه هات
خطِ اشکش را پاک کنی با پشت دستت
آغوش وا کنی برایش
موهایش را آشفته کنی
لبش را به انگشت نشانه ات بنوازی
شانه هایش را بگیری
زل بزنی در چشمهایش
تا بس کند.
...
نه عزیزم، گناه دارد طفلکی
عشق هم آدم است.

سید علی صالحی