برشیازکتاب مردیدرتبعیدابدی

#برشی_از_کتاب ، #مردی_در_تبعید_ابدی
گفتگوی ملاصدرا و پدر ؛

پدر :
- محمد ! سحر که به نماز می ایستی ، گهگاه صدایت گرچه خوش است ، بیش از اندازه بلند میشود ، نمازت را اگر برای خدا میخوانی ، بدان که او بی صدا نیز می شنود ، و اگر برای همسایگان می خوانی ، بدان که از نظر عقلای ایشان ، بانگت را هر چه بلندتر کنی ، کوته بین تری ، عبادت کاری ست که در خلوت می ﻛﻨﻨﺪ و به زمزمه یا در دل ، نه به فریاد.
ملاصدرا ( اعلی الله مقامه ) :
- از اینکه ارشادم میکنی سپاسگذارم پدر ، اما رخصت بده نکته ای را هم شاگرد به استاد بیاموزد ، سحر که به نماز ایستاده بودی ، صدایت را هیچ نشنیدم ، نمازت را با صدای بلند بخوان پدر ؛ آنقدر بلند که مجاز است و مقبول ، با خلوص اما بلند و خوش آهنگ و دلنشین ، تا همسایگان صدایت را بشنوند .
- اعتقاد ، جهان را آباد خواهد کرد ، و صدای رسای مرد معتقد ، صدای اعتقاد است نه عربده ی ریا ، و اگر حق بود که جملگی عبادات در خلوت و خاموشی انجام گیرد و به زمزمه یا در دل ، اذان را بر بلندای مناره ها نمی گفتند ، و اعتبار نماز جمعه ی جماعت را مولای متقیان جهان صدبار بیش از نماز در خلوت نمی دانست ، و خداوند مقرر نمی داشت که جملگی مسلمانان که حج بر ایشان واجب است ، در یک روز ، گردهم آیند و به فریادی جهان لرزان ، از گناه و جرم و کفر ، برائت بطلبند.
- پدر ! آموزگاری دارم که می گوید : " آنگاه که با خداوند دو عالم و همه ی عالمیان سخن می گویی ، با صدای بلند بگو و آنگاه که با خدای خویش راز و نیاز میکنی ، با چنان صدای بی صدا بگو که اگر روح می گوید ، جسم نشنود ، فرق است میان سخن گفتن با خداوند دو عالم و خداوند دل "