من در پناه چشمهایت سرفرازم

من در پناهِ چَشمهایت سرفرازم
از این که آقای منی بر خود بنازم

شد خاکساری حریمت آبرویم
خاکِ کف پای تو شد مُهرِ نمازم

محرابِ قلبم طاقِ ابروی تو باشد
چَشم انتظارت رو به صحرای حجازم

خانه خرابم کرد این طوفانِ نفسم
باید حریمِ تازه ای در دل بسازم

خواهم ز حق بین دعای عهد هر صبح
این جانِ ناقابل به راه تو ببازم

از داغِ آن سیلیِ ناحقِ مدینه
آتش گرفته سینه در سوز و گدازم

زهرا صدا می زد میانِ دود و آتش
اَینَ غیاث المنتظر؟ ای چاره سازم

ألـلَّـھُــــــمَــ ؏ َـجــــــــــِّـلْ لِوَلــــــیِـڪْ ألــــــــــْـفـــــَـرَج