تو را چون نم نم باران صبحگاهی دوست میدارم

تو را چون نم نم باران صبحگاهی دوست میدارم
تو را همچون شفق های سحر گاهی دوست میدارم
دوست داشتن را گر بهانه لازم است
من تو را بی بهانه
شاعرانه
دوست میدارم
تو را همچون نسیم سرد پائیزی
که میپیچد میان جان یک گلدان
تو را چون ناله های عاشق بی جان
مثال ان گل خندان
که روئیده درون قلب یک زندان
بی بهانه
شاعرانه
دوست میدارم ..
RO