آدم به چهل که میرسد آدم ها را از بر شده است. دست کم من چن

آدم به چهل که میرسد آدم‌ها را از بر شده است. دست‌کم من چنینم. با کسی دو کلام حرف می‌زنم، می‌دانم ته‌ش چه‌خبر است.

با کسی یک لقمه نان می‌خورم، می‌فهمم آخر و عاقبتش چه می‌شود.
یک‌جوری آدم‌ها برایم رو هستند که تعجب می‌کنم.
یک حال نبوتی واقعا در چهل سالگی سر وقت آدم می‌آید.
نبوت یعنی خبرداشتن.

آدم چهل‌ساله که می‌شود خبر دارد.
آدم بلد میشود هی دور فکرهایش قلم قرمز بگیرد و به‌خودش دروغ بگوید که: «داری اشتباه می‌کنی! خیال بد نکن!»
آدم چهل‌ساله که می‌شود همه‌چیز به‌طرز عذاب‌آوری شفاف می‌شود، اما آدم ترجیح می‌دهد از این جهنم سوزان به بهشت مه‌آلود ذهنش پناه ببرد.
خودفریبی گاهی التیام تمام زخم‌های تاریخ آدمی است.

سعید باباوند

️