سیری در نهج البلاغه

#سیری_در_نهج_البلاغه
#حکمت_صد_سوم

🔶 آن گاه امام علیه السلام در ادامه ی این سخن به اصلی کلی درباره ی دنیا و آخرت اشاره می کند.

🔸منظور از دنیا در این جا یکی از سه چیز و یا هر سه چیز است 👇

نخست این که 👈 منظور دنیایی است که از طریق حرام و اموال نامشروع و مقامات غاصبانه به دست آید که مسیر آن از مسیر آخرت قطعا جداست.

دیگر این که 👈 منظور دنیایی است که هدف باشد نه وسیله برای آخرت؛ زیرا اگر دنیا هدف اصلی انسان شد، آخرت به فراموشی سپرده می شود و دیگر هدف نهایی نخواهد بود. اما اگر به دنیا مانند پل و گذرگاهی نگاه شود که قرار است ما را به آخرت برساند، آن گاه نه تنها با آخرت دشمنی ندارد، بلکه به یقین آن را تقویت خواهد کرد

سوم این که 👈 منظور دنیای پر زرق و برق و تجملاتی است که وقتی انسان در آن غرق شد، هر چند از طریق حلال به دست آمده باشد آخرت به دست فراموشی سپرده خواهد شد؛ هر روز در فکر زینت تازه و تجملات بیشتر و خانه ها و لباس ها و مرکب های پر زرق و برق تر است و چنین کسی هر چند دنبال حرام هم نباشد هم خدا را فراموش می کند و هم معاد را



🔶 تعبیر به ⚡️عدوان» و «سبیلان» ⚡️ در واقع شبیه به تنزل از چیزی به چیز دیگر است، زیرا نخست می فرماید👇

دو دشمن اند که یک دیگر را تخریب می کنند، سپس می فرماید 👈 حد اقل دو مسیر مختلف اند که به دو مقصد منتهی می شوند؛ خواه عداوتی با هم داشته باشند یا نه.


🔸 این احتمال نیز هست که تعبیر به مشرق و مغرب، نسبت به دنیا و آخرت نیز از قبیل لف و نشر مشوش باشد از این نظر که: مشرق که خاستگاه نور آفتاب است به منزله ی آخرت و مغرب
که رو به سوی ظلمت می رود اشاره به دنیاست.

خداوندا ❗️دنیا و آخرت ما را نیکو بگردان

بارالها ❗️به ما قلب سلیم عنایت بفرما
اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم 🍀

اللهم عجل لولیک الفرج