در این غزل ها غیرِ عشقت هیچ مطلب نیست...

در این غزل ها غیرِ عشقت هیچ مطلب نیست...
وَ هیچ شعری تویِ دنیا بی مخاطب نیست!

فرمانروای شعرِ من هستی،کسی عشقم...
غیر از شما شایسته یِ این تخت وُ منصب نیست!

گاهی صدایم کن که عاشق تر شوم جانا؛
این که خلافِ اعتقاد وُ دین وُ مذهب نیست!

کابوسْ دنیای مرا عشقم قُرُق کرده...
وقتی که چشمان شما مهتابِ این شب نیست!

من دوستت دارم مرا باور بکن،این حرف...
یک مصرع معمول یا هذیانِ یک تب نیست!

پنهان ترین مضمونِ اشعارم بدان این را:
که هیچ شعری تویِ دنیا بی مخاطب نیست