این یادداشت را سالها پیش نوشته ام ، بعد از قضایای سال هشت

این یادداشت را سالها پیش نوشته ام ، بعد از قضایای سال هشتاد و هشت که جماعت آشفته تر از حالا بودند و صدا به صدا نمی رسید، ولی هر چه زمان می گذرد می بینم بیشتر از گذشته به فهمی واقع بینانه از موضوع نیازمندیم. اگر کسی را می شناختید که در باره ولایت فقیه حرف و پرسش معقول و جدی داشت توصیه کنید این یادداشت را بخواند. در بخشی از یادداشت نوشته بودم که:"فقط دیکته ننوشته بی غلط است . هر نظامی به غیر از حکومت امام زمان مشکلاتی دارد و هیچکس ، نه تنها آیت الله خامنه ای و امام خمینی بلکه مقدس اردبیلی و سیدبن طاووس هم معصوم نیستند ، هر کس که باشد بالاخره حرف هایی می زند یا تصمیماتی می گیرد که ممکن است نادرست از آب دربیاید ، چون علم غیب ندارد و معصوم نیست و بالاخره انسان است . حالا که امام معصوم نیست چه کنیم ؟ نمی شود که کار را روی زمین گذاشت . بالاخره باید زمام امور را به کسی سپرد . این تعریف کارامد و واقع گرایانه نظام پیشنهادی فقه شیعه است که در زمان غیبت امام معصوم کسی که باتقوا و نزیه و آگاه و دیندار باشد و وسوسه های نفسانی و توطئه های گوناگون و فریب ها و نیرنگ های بیگانه و اشنا در او کمتر اثر کند کار را به دست بگیرد و البته به هر حال معصوم نیست . اینجا اشتباه از کسانی است که به جای تکیه بر واقعیت عینی تصویری قدسی از ولی فقیه ارائه می کنند که نه جای انتقاد و پرسش دارد و نه جای حرف و حدیث" لطفا متن کامل را بخوانید:
http://www.khabaronline.ir/detail/151055/weblog/zaeri
#ولی_فقیه #ولایت_فقیه #حکومت #رهبری