یاد داری که زمن خنده کنان پرسیدی

یاد داری که زمن خنده کنان پرسیدی:
چه رهآورد سفر دارم از این راه دراز ؟

چهره ام را بنگر تا بتو پاسخ گوید:
اشک شوقی که فروخفته به چشمان نیاز

چه رهآورد سفر دارم ای مایه‌ی عمر؟
سینه ای سوخته در حسرت یک عشق محال!

نگهی گمشده در پرده‌ی رویایی دور
پیکری ملتهب از خواهش سوزان وصال

@foad