دار مکافات
دار مکافات
قسمت1
واقعا دنیا دار مکافات است. در تمام این سالها که از بچگی یادم هست با جون و دل راهپیمایی ۲۲ بهمن می‌رفتیم. گاهی با موتور، گاهی با ماشین یا اتوبوس و مترو.
هیچ وقت آن سالی که برف و باران شدید می‌بارید و ما وقتی برگشتیم، انگشت‌های دست و پامون بی‌حس شده بود یادم نمیره. روزی که تقریبا تمام وجودمون خیس بود و سرما تا عمق استخوان نفوذ کرده بود اما حس خوب و ارزشمندی داشتیم. همه با عشق و اعتقاد و نشاط خاصی بود.
بعد هربار می‌شنیدیم که می‌گفتند: گفتن اتوبوس می‌گذارند و کارمندان اداره‌جات را می‌برند و گفتند اگر نیاین حقوق بی‌حقوق و ما متحیر به هم نگاه می‌کردیم...
یا می‌شنیدیم که می‌گفتند: گفتن اونجا به مردم کیک و ساندیس رایگان میدن و اینطوری مردم رو جمع می کنند. و ما مات و حیران که عموما اتفاقا بستر خوبی برای فروشنده‌ها میشد و کلی با فروش باقالی و لبو پخته و گل نرگس یک روزه درآمد اساسی کسب می‌کردند.
یا می‌شنیدیم که بابا اینا همش فیلمه! سالهاست یک فیلم رو تکرار می‌کنند... و اینا که از بالا نشون میدن هم درخته😄
خلاصه سالها گذشت...خدا صبر جالبی داره...
من تا حالا در جمع‌های غیر خط فکری خودم نبودم و از بحث‌های درونیشون بی‌خبر... اما تجربه زندگی موقتی در خارج از کشور واقعا تجربه ارزشمندی شد که بی واسطه حقایق زیادی را خودم ببینم و بشنوم.
دیدم صبح تا شب در این گروه‌هاشون اصرار و التماس که حتما شنبه بیاین. این التماسشون به کنار. دیدم مدام در حال نامه زدن به شهرداری‌های کشورها هستند که التماس التماس که بلیط ۷۵ یورویی تا آلمان رو رایگان کنید بتونیم بریم تظاهرات... آخر ۱۰ یورو رایگان کردند به طرز عجیبی ذوق و شوق... بخاطر ۱۰ یورو...
دیدم یکی می گفت: یه مدت قطار رو برای پناهنده‌های اکراینی رایگان کرده بودند باید اصرار کنیم برای ما هم بکنند... بعد به طرز خنده داری یکی که از ایران عضو بود می گفت: ما برای آزادی شما داریم جون میدیم😐 بعد شما لنگ پول قطارتی...
بعد دیدم در گروه دیگه میگن لطفا خواهشا از سراسر اروپا هرکس می تونه بیاد! هر طور شده بیاد... مثل اینکه ما راهپیمایی ۲۲ بهمن تهران رو از سراسر ایران و افغانستان و عراق و پاکستان و هند و آذربایجان و ارمنستان و ترکمنستان درخواست و اصرار کنیم با اتوبوس و قطار بیاین تهران...
بعد هی تذکر که بیاین پذیرایی هم هست انقدر تکرار کردند که بین خودشون گفتند این جنبه مهم تره انگار...
بعد یکی می گفت ایمیل بزنید نامه بزنید من با ایمیل پدر و مادرم در ایران هم ایمیل زدم!
.
.
.
.
مشاهدات یک ایرانی در فرانسه، هلند و ایران
@ninfrance
قسمت1
واقعا دنیا دار مکافات است. در تمام این سالها که از بچگی یادم هست با جون و دل راهپیمایی ۲۲ بهمن می‌رفتیم. گاهی با موتور، گاهی با ماشین یا اتوبوس و مترو.
هیچ وقت آن سالی که برف و باران شدید می‌بارید و ما وقتی برگشتیم، انگشت‌های دست و پامون بی‌حس شده بود یادم نمیره. روزی که تقریبا تمام وجودمون خیس بود و سرما تا عمق استخوان نفوذ کرده بود اما حس خوب و ارزشمندی داشتیم. همه با عشق و اعتقاد و نشاط خاصی بود.
بعد هربار می‌شنیدیم که می‌گفتند: گفتن اتوبوس می‌گذارند و کارمندان اداره‌جات را می‌برند و گفتند اگر نیاین حقوق بی‌حقوق و ما متحیر به هم نگاه می‌کردیم...
یا می‌شنیدیم که می‌گفتند: گفتن اونجا به مردم کیک و ساندیس رایگان میدن و اینطوری مردم رو جمع می کنند. و ما مات و حیران که عموما اتفاقا بستر خوبی برای فروشنده‌ها میشد و کلی با فروش باقالی و لبو پخته و گل نرگس یک روزه درآمد اساسی کسب می‌کردند.
یا می‌شنیدیم که بابا اینا همش فیلمه! سالهاست یک فیلم رو تکرار می‌کنند... و اینا که از بالا نشون میدن هم درخته😄
خلاصه سالها گذشت...خدا صبر جالبی داره...
من تا حالا در جمع‌های غیر خط فکری خودم نبودم و از بحث‌های درونیشون بی‌خبر... اما تجربه زندگی موقتی در خارج از کشور واقعا تجربه ارزشمندی شد که بی واسطه حقایق زیادی را خودم ببینم و بشنوم.
دیدم صبح تا شب در این گروه‌هاشون اصرار و التماس که حتما شنبه بیاین. این التماسشون به کنار. دیدم مدام در حال نامه زدن به شهرداری‌های کشورها هستند که التماس التماس که بلیط ۷۵ یورویی تا آلمان رو رایگان کنید بتونیم بریم تظاهرات... آخر ۱۰ یورو رایگان کردند به طرز عجیبی ذوق و شوق... بخاطر ۱۰ یورو...
دیدم یکی می گفت: یه مدت قطار رو برای پناهنده‌های اکراینی رایگان کرده بودند باید اصرار کنیم برای ما هم بکنند... بعد به طرز خنده داری یکی که از ایران عضو بود می گفت: ما برای آزادی شما داریم جون میدیم😐 بعد شما لنگ پول قطارتی...
بعد دیدم در گروه دیگه میگن لطفا خواهشا از سراسر اروپا هرکس می تونه بیاد! هر طور شده بیاد... مثل اینکه ما راهپیمایی ۲۲ بهمن تهران رو از سراسر ایران و افغانستان و عراق و پاکستان و هند و آذربایجان و ارمنستان و ترکمنستان درخواست و اصرار کنیم با اتوبوس و قطار بیاین تهران...
بعد هی تذکر که بیاین پذیرایی هم هست انقدر تکرار کردند که بین خودشون گفتند این جنبه مهم تره انگار...
بعد یکی می گفت ایمیل بزنید نامه بزنید من با ایمیل پدر و مادرم در ایران هم ایمیل زدم!
.
.
.
.
مشاهدات یک ایرانی در فرانسه، هلند و ایران
@ninfrance
۱۰.۶k
۳۰ مهر ۱۴۰۱
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.