با من صنما دل یک دله کن

با من صنما ، دل یک دله کن
گر سر ننهم ، آنگه گله کن

مجنون شده‌ام از بهر خدا
زان زلف خوشت ، یک سلسله کن

سی پاره به کف ، در چله شدی
سی پاره منم ، ترک چله کن

مجهول مرو ، با غول مرو
زنهار سفر با قافله کن

ای مطرب دل ، زان نغمه خوش
این مغز مرا ، پر مشغله کن

ای زهره و مه ، زان شعله رو
دو چشم مرا ، دو مشعله کن

ای موسی جان شبان شده‌ای
بر طور برو ، ترک گله کن

نعلین ز دو پا بیرون کن و رو
در دست طویل ، پا آبله کن

تکیه گه تو ، حق شد نه عصا
انداز عصا و آن را ، یله کن

فرعون هوا ، چون شد حیوان
در گردن او رو ، زنگله کن

مولانا