معمای عشق

چو عشقت همچو گل ! بر قلبم اهدا میشود
با محبت ، کاخ عشقم پر ز رؤیا میشود

تو در این کاخ مقدس پادشاهی میکنی
اوج قدرت ببین ! تا عرش اعلا میشود

چشم عالم در پی ، تفسیر عشقت کور شد
در دیار عاشقان عشق تو معنا میشود

میشوم خاک راهت بر دامن مهرت نشینم ،
بهر دیدارت ، دو چشمانم تمنا میشود

تا نفس دارم به سویت آیم ، ای معشوق من !
قلب تاریکم ، به عشق تو مصفا میشود
‌
من اسیر تو شدم ، ای گل من ! جانان من
پس چرا این عشق تو کم کم معما میشود