ای فل چند ز بیداد تو بینم آزار

.

ای فلڪ چند ز بیداد تو بینم آزار
من خود آزرده دلم، با دل خویشم بڪَذار

چند ما را ز جفای تو دَوَد، اشڪ به روی
ما به روی تو نیاریم، تو خود شرم بدار

از جفا ڪَر غرضت، ریختن خون من است
پا ڪشیدم ز جهان، تیغ بڪش، دست برآر

سنڪَ‌باران شدم از دست غم دهر و هنوز
بخت سرڪَشته‌ام از خواب نڪَردد بیدار...!!

وحشی_بافقی