شادمانی از خود نور دارد بدبختی تاریک است و شادمانی تابنا

شادمانی از خود نور دارد. بدبختی تاریک است و شادمانی تابناک.
انسان بدبخت بر دیگران نیز تاریکی می افکند. همچون گودالی تاریک وارد می شود و انرژی دیگر مردم را فرو می بلعد.
حضورش مخرب است.
اما حضور انسان شادمان، سازنده و تقویت کننده است.
او بر دیگران نور می افشاند.
انسان شادمان، رحمت و خیر و برکت هستی است.