دلم برای سرودن بهانه لازم داشت

دلـم بـرای سرودن، بهـانـه لازم داشت
و چشم های تو را، عاشقانه لازم داشت

بیــا بهــانـه بـده دستِ بلبـل طبـعم
بـرای از تـو سرودن ، ترانـه لازم داشت

در ایـن زمـانـه ی نیرنگبـارِ آفـت خیز
دو دستِ گرم تورا این میانه لازم داشت

چه خوب شدکه شکستی دل پراز دردم
کـه کـوه پـر ز گدازه، دهانه لازم داشت

بریز بـر سر شانـه ، دو زلفِ کافر خویش
کـه کفـرِ موی تو را مومنانه لازم داشت

بـرای آنکـه چـو پروانـه شعله ور گردد!
ز شعله های نگاهت، زبانـه لازم داشت

بخند تا کـه شود رام ، اسبِ وحشیِ دل
چموشِ سرکشِ من، تازیانه لازم داشت