سفارش علی علیه السّلام در مورد ابن ملجم
سفارش علی علیه السّلام در مورد ابن ملجم
پس از آن که اشقی الاشقیاء، ابن ملجم مرادی، مأموریتی را که در جلسه سری خوارج به عهده گرفته بود انجام داد و نه تنها عالم بشریت بلکه ملکوتیان و ساکنان قرب الهی را در مرگ پیشوای آزادگان و الگوی فضایل و تقوا و حاکم به عدالت و رأفت، مولای متقیان سوگوار و مصیبت‌زده کرد، شاید بعضی فکر می‌کردند در لحظاتی که حضرت چشم باز می‌کند و پرواز روح ملکوتیش به عالم بالا نزدیک می‌شود درباره مجازات قاتلش سخن بگوید.
اما علی که مرد خدا و مرد حق است و تا روز قیامت سرمشق است، درباره قاتل ناپاکش چنین گفت:
«با این مردی که در بند شماست مدارا کنید و از همان شیری که من می‌نوشم به او بنوشانید. اگر جان به در بردم خود می‌دانم با او چه کنم و اگر از شمشیر او به عالم دیگر رفتم و خواستید قصاص کنید او را با یک ضربت بکشید، مبادا او را مُثله کنید.(14) که از رسول خدا شنیدم از مثله بپرهیزید ولو نسبت به سگ گزنده.»
لحظه‌ای بعد اضافه کرد:
«ای فرزندان عبدالمطلب! از تعدی به جان و مال مردم دوری کنید، نبینم شما پس از مرگ من به نام این که امیرالمؤمنین را کشته‌اند دست به خون مردم بیالایید و کسانی را به نام محرک و معاون جرم به قتل برسانید.»(15)
در کجای تاریخ شما سراغ دارید که خلیفه یا پادشاه یا امیری کشته شود و دم مرگ درباره قاتل خود چنین سفارش کرده باشد؟ آیا الفاظ می‌تواند این همه روح بلند و بزرگ و با عظمت را بیان کند؟ هرگز! زیرا همان گونه که علی تنها بود کارهای او هم منحصر به اوست و لفظی، گنجایش آن همه بزرگی را ندارد.
پس از آن که اشقی الاشقیاء، ابن ملجم مرادی، مأموریتی را که در جلسه سری خوارج به عهده گرفته بود انجام داد و نه تنها عالم بشریت بلکه ملکوتیان و ساکنان قرب الهی را در مرگ پیشوای آزادگان و الگوی فضایل و تقوا و حاکم به عدالت و رأفت، مولای متقیان سوگوار و مصیبت‌زده کرد، شاید بعضی فکر می‌کردند در لحظاتی که حضرت چشم باز می‌کند و پرواز روح ملکوتیش به عالم بالا نزدیک می‌شود درباره مجازات قاتلش سخن بگوید.
اما علی که مرد خدا و مرد حق است و تا روز قیامت سرمشق است، درباره قاتل ناپاکش چنین گفت:
«با این مردی که در بند شماست مدارا کنید و از همان شیری که من می‌نوشم به او بنوشانید. اگر جان به در بردم خود می‌دانم با او چه کنم و اگر از شمشیر او به عالم دیگر رفتم و خواستید قصاص کنید او را با یک ضربت بکشید، مبادا او را مُثله کنید.(14) که از رسول خدا شنیدم از مثله بپرهیزید ولو نسبت به سگ گزنده.»
لحظه‌ای بعد اضافه کرد:
«ای فرزندان عبدالمطلب! از تعدی به جان و مال مردم دوری کنید، نبینم شما پس از مرگ من به نام این که امیرالمؤمنین را کشته‌اند دست به خون مردم بیالایید و کسانی را به نام محرک و معاون جرم به قتل برسانید.»(15)
در کجای تاریخ شما سراغ دارید که خلیفه یا پادشاه یا امیری کشته شود و دم مرگ درباره قاتل خود چنین سفارش کرده باشد؟ آیا الفاظ می‌تواند این همه روح بلند و بزرگ و با عظمت را بیان کند؟ هرگز! زیرا همان گونه که علی تنها بود کارهای او هم منحصر به اوست و لفظی، گنجایش آن همه بزرگی را ندارد.
۳۶۴
۰۱ شهریور ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.