به اون درجه از زندگیم رسیدم که به همع لبخند میزنم حتی اگه

به اون درجه از زندگیم رسیدم که به همع لبخند میزنم حتی اگه میخوام گریه کنم، روتختم فقط اشک میریزم تا متوجه نشن.
موقع گفتن دردام میخندم تا فک نکنن سخته بازم یه خری هس که میگه وای تو چرا ادای افسرده هارو در میاری...
فاز میگیری...
توکه زندگیت از زندگی ما بهتره.
کیر نداشتم دهنشون.
دوس داشتم فقط یه مسافرت برم تا حالم بهتر شه، یکم خالی شم.
اما جوری رفتار کردن انگار درخواستم عین خواستن بستنی یه هوس پنج دیقیه.
همین.
هدفم فقط دردودل بود با اونایی که انقد هم درکم نمیکنن:(