فکرنو

#فکرنو
#مذهبی
#فرج

ﺩﻟﮕﯿﺮﻡ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﯼ ﮐﻪ ﻣﺴﮑﯿﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﺪ
ﺷﻬﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭﺩ ﺷﻌﺮ ﭘﺮﻭﯾﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﺪ!
ﺷﻬﺮﯼ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﺪ
ﺷﻬﺮﯼ ﮐﻪ ((ﻻ‌ﺍﮐﺮﺍﻩ ﻓﯽ ﺍﻟﺪﯾﻦ)) ﺭﺍ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﺪ
 
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻟﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻫﺎ
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻟﻢ ﭘﺮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﺪ ﮔﻤﺎﻧﯽ ﻫﺎ
 
ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻏﺮﯾﺐ ﻭ ﺑﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﻟﻢ ﺩﺭ ﺟﻤﮑﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﻢ
ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﻢ ﺭﮐﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ
ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﮐﻮﻓﯿﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ
 
ﺑﺪﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ، ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ
ﺍﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﯿﮑﺮﺍﻥ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺑﺎﺭﺍﻧﻢ
 
ﺍﺯ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﺍﻋﺠﺎﺯ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ
ﺁﻗﺎ ، ﺩﻟﯽ ﭼﻮﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ
ﺩﯾﮕﺮﺑﺮﯾﺪﻡ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ، ﻫﻤﺮﺍﺯ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ
ﺍﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﯿﮑﺮﺍﻥ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ
 
ﯾﺎﺭﺕ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﯾﺎﺭﻡ ﺑﺎﺵ
ﻣﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ...   ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﺎﺵ
 
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ
ﺁﻗﺎ ﻏﺮﯾﺐ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ
ﺁﻗﺎ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭﻡ
ﺁﺭﯼ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻨﺪﻣﯿﻦ ﺑﺎﺭﻡ
 
ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻣﺎ ﮔﺬﺭ ﮐﺮﺩﯼ
ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺗﺮ ﮐﺮﺩﯼ
 
ﺩﻟﮕﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﺮﺩﯼ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﻤﺮﺍﻩ
ﺑﺎ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﮔﻠﻮ ﺳﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺩﺭ ﭼﺎﻩ
ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﯾﮏ ﻗﻠﺐ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺍﻩ
ﺳﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ، ﺳﻬﻢ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺁﻩ
 
ﺩﻟﺨﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺛﻤﺮ ﺑﻮﺩﻥ
ﺩﻟﺨﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﯽ ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺑﻮﺩﻥ
 
ﺩﺭ ﺳﻬﻠﻪ ﯾﺎ ﺩﺭ ﺟﻤﮑﺮﺍﻥ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ
ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﺎﯾﯽ
ﺁﻗﺎ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﯽ
ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺩﯾﺪﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ!
 
ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ، ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺩﻟﺴﺮﺩﯼ
ﻣﻦ ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮕﺮﺩﯼ
 
ﺭﻭﺯﯼ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻣﯿﺸﻮﻡ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﻮ
ﭘﺮﻣﯿﺰﻧﻢ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﯿﮑﺮﺍﻥ ﺗﻮ
ﻏﺮﻕ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺩﻧﯿﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﻮ
ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺗﻮ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ
 
ﺭﻭﺯﯼ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﻧﻮﺭ ﺗﻮ
ﺭﻭﺯﯼ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺷﺮﺡ ﻇﻬﻮﺭ ﺗﻮ...
*
*
*
*
آقاجانم توقع زیادی ندارم با این همه گناه ، فقط دمی از کنارم لااقل رد شو ، یک لحظه از هرم نفسهایت شفای دل بیمار من است