چه انتظار مضحکی دارم از صبر ازسکوت.... هوا هوای بی حوصلگی ست ، از رفتن ِ بی اصرار ، دیدن ِ بی دم زدن ، و به ناچار زنده ماندن و زندگی نکردن... میلی نیست دیگر به این روزمرگی های بی رمق
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.