امروز سوار ی تاس شدم

امروز سوار یہ تاڪسے شدمـ

صد متر جلو تر یہ خانمے ڪنار خیابون ایستادهـ بود
رانندهـ ـے تاڪسے بوق زد و خانمـ رو سوار ڪرد
چند ثانیہ گذشت
رانندهـ تاڪسے : چقدر رنگِ رژتون قشنگہ
خانمـ مسافر: ممنون
رانندهـ تاڪسے : لباتون رو برجستہ ڪردهـ
خانمـ مسافر سایہ بون جلوـے صندلے رانندهـ رو داد پایینُ لباشو رو بہ آینہ غنچہ ڪرد.
خانمـ مسافر: واقعاً؟؟!
رانندهـ تاڪسے خندید با دستِ راست دستِ چپِ خانمـ مسافر رو گرفتُ نگاهـ ڪرد
راننده تاڪسی : با رنگِ لاڪتون سِت ڪردین؟!
واقعاً ڪہ با سلیقہ این تبریڪ میگمـ
خانمـ مسافر:واـے ممنونمـ ..
چہ دقتے معلومہ ڪہ آدمِـ خوش ذوقے هستین
تلفنِ همراهـ من زنگ خورد و اون دو نفر گرمـِ حرف زدن بودن ..
موقع پیاده شدن رانندهـ ـے تاڪسے ڪارتش رو داد بہ خانمـ مسافرُ گفت هرجا خواستے برـے ،اگہ ماشین خواستے زنگ بزن بہ من ..
خانمـ مسافر ڪارت رو گرفت یہ چشمڪ ریزـے همـ زد و رفت..
اینُ تعریف نڪردمـ ڪہ بخوامـ بگمـ خانمـ مسافر مشڪل اخلاقے داشت یا رانندهـ تاڪسے ...
فقط میخواستمـ بگمـ ..
تویہ این چند دقیقہ ممڪنہ ڪمتر ڪسے از ما بہ ذهنش رسیدهـ باشہ
ڪہ رانندهـ ـے تاڪسے همـ یڪ خانمـ بود ..



ما با تصوراتے ڪہ تو ذهنِ خودمونِ قضاوت می کنیم.