آنچه را ه آدمی در ذات خود هست آنچه را ه در تنهایی هم

آن‌چه را كه آدمی در ذات خود هست، آن‌چه را كه در تنهایی همراه دارد، هیچ‌كس نمی‌تواند به او اعطا كند یا از او بگیرد و این از هرچه در تملک اوست یا در انظار دیگران وجود دارد، برای او مهم‌تر است.
انسان پرمایه در تنهاییِ محض با افكار و تخیلات خود به بهترین نحو سرگرم می‌شود؛ حال آن‌كه تنوعِ مداوم در معاشرت، نمایش‌ها، گردش و تفریح، ممكن نیست كسالت شكنجه‌آور فرد بی‌مایه را برطرف كند.
_ در باب حکمت زندگی
#آرتور_شوپنهاور