دوره ما همراه اول اسم سیمکارت نبود، اصلا همراه اول و دوم

دوره ما همراه اول اسم سیمکارت نبود، اصلا همراه اول و دوم و سوم نداشت، یکی بود و تمام. یکی بود که یه جایی یه جوری باهاش آشنا میشدی و بعد از اون، همون بود و همون بود و همون. مینشستی باهاش شعر میخوندی، واسه اونم جذاب بود، واسه اونم مفهوم داشت.
مشکلاتتو میگفتی، پیش اون راحت از فکر مشغولیات میگفتی؛ حتی سختی هاش از راحتی هاش بیشتر بود.
الان که همراه اول اسم سیمکارته، تازه اعتباری هم شده. یعنی زیادی حرف بزنی، زیادی کِش بدی، قطع میشه! تموم میشه! آدما سیمکارتی شدن، زیادی وقتشون رو بگیری قطع میشن،تموم میشن. تو این دوره، تو این وضع باید دنبال آدم ثابت بود.
مثل تلفن ثابت!
دسترسی بهشون سخته اما میسره!