/
2
سوره الحديد
سوره الحديد
اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ [20]
بدانيد كه زندگى اينجهانى بازيچه است و بيهودگى و آرايش و فخرفروشى و افزون‌جويى در اموال و اولاد. همانند بارانى به وقت است كه روييدنيهايش كافران را به شگفت افكند. سپس پژمرده مى‌شود و بينى كه زرد گشته است و خاشاك شده است. و در آخرت نصيب گروهى عذاب سخت است و نصيب گروهى آمرزش خدا و خشنودى او. و زندگى دنيا جز متاعى فريبنده نيست. (20)
سوره التوبة
اشْتَرَوْا بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ [9]
آيات خدا را به بهاى اندك فروختند و مردم را از راه خدا باز داشتند و بد كارى كردند. (9)
سوره التحريم
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ [7] اى كافران، در آن روز پوزش مخواهيد. جز اين نيست كه برابر كارى كه كرده‌ايد كيفر داده شويد. (7)
سوره ق
وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ [19] به راستى كه بيهوشى مرگ فرامى‌رسد. اين است آنچه از آن مى‌گريختى. (19)
سوره النازعات
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى [35] روزى كه آدمى همه اعمال خود را به ياد آورد، (35)
سوره النازعات
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَى [36] و جهنم را به هر كه مى‌بيند نشان دهند؛ (36)
سوره النازعات
فَأَمَّا مَنْ طَغَى [37] پس هر كه طغيان كرده، (37)
سوره النازعات
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا [38] و زندگى اينجهانى را برگزيده، (38)
سوره النازعات
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى [39] جهنم جايگاه اوست. (39)
سوره الصافات
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ [154] شما را چه مى‌شود؟ چگونه قضاوت مى‌كنيد؟ (154)
سوره الصافات
أَفَلَا تَذَكَّرُونَ [155] آيا نمى‌انديشيد؟ (155)
سوره المعارج
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ [42] پس بگذارشان تا به بيهودگى درآيند و به بازيچه، تا به آن روزى كه وعده‌شان داده‌ايم برسند. (42)
سوره محمد
أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا [24] آيا در قرآن نمى‌انديشند يا بر دلهايشان قفلهاست؟ (24)
اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ [20]
بدانيد كه زندگى اينجهانى بازيچه است و بيهودگى و آرايش و فخرفروشى و افزون‌جويى در اموال و اولاد. همانند بارانى به وقت است كه روييدنيهايش كافران را به شگفت افكند. سپس پژمرده مى‌شود و بينى كه زرد گشته است و خاشاك شده است. و در آخرت نصيب گروهى عذاب سخت است و نصيب گروهى آمرزش خدا و خشنودى او. و زندگى دنيا جز متاعى فريبنده نيست. (20)
سوره التوبة
اشْتَرَوْا بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ [9]
آيات خدا را به بهاى اندك فروختند و مردم را از راه خدا باز داشتند و بد كارى كردند. (9)
سوره التحريم
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ [7] اى كافران، در آن روز پوزش مخواهيد. جز اين نيست كه برابر كارى كه كرده‌ايد كيفر داده شويد. (7)
سوره ق
وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ [19] به راستى كه بيهوشى مرگ فرامى‌رسد. اين است آنچه از آن مى‌گريختى. (19)
سوره النازعات
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى [35] روزى كه آدمى همه اعمال خود را به ياد آورد، (35)
سوره النازعات
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَى [36] و جهنم را به هر كه مى‌بيند نشان دهند؛ (36)
سوره النازعات
فَأَمَّا مَنْ طَغَى [37] پس هر كه طغيان كرده، (37)
سوره النازعات
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا [38] و زندگى اينجهانى را برگزيده، (38)
سوره النازعات
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى [39] جهنم جايگاه اوست. (39)
سوره الصافات
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ [154] شما را چه مى‌شود؟ چگونه قضاوت مى‌كنيد؟ (154)
سوره الصافات
أَفَلَا تَذَكَّرُونَ [155] آيا نمى‌انديشيد؟ (155)
سوره المعارج
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ [42] پس بگذارشان تا به بيهودگى درآيند و به بازيچه، تا به آن روزى كه وعده‌شان داده‌ايم برسند. (42)
سوره محمد
أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا [24] آيا در قرآن نمى‌انديشند يا بر دلهايشان قفلهاست؟ (24)
۱۲.۱k
۳۰ شهریور ۱۴۰۱
