بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
از منظر سالکان، ایمان با باور فرق دارد؛
‌ایمان یک‌ گشودگی و باز بودن در برابر جریان حیات است
باور یک تلقین ذهنی صُلب و سنگین است
‌ایمان قلبی است و امنیت را در ذات خود دارد
باور ذهنی است و امنیت را در توجیهاتش جستجو می‌کند
‌باور می‌گوید؛برای من هیچ اتفاق بدی نمی‌ افتد
ایمان می‌گوید؛ هر اتفاقی بیفتد برایم خیر است
‌باور می‌گوید؛ من در زندگی بَرنده خواهم شد و جز به بَرند‌گی ارزش ندهم
ایمان می‌گوید؛ چه باخت و چه برد، تجربهٔ ارزشمندم دستاورد موفقیت‌ آمیز من است
‌باور می‌گوید؛ من قرار است ثروتمند شوم
ایمان می‌گوید؛ من هم اکنون برخوردار از ثروتی سرشارم
‌‌باور می‌گوید؛ من مشتاق بهشتم و روزی به بهشت خواهم رفت
ایمان می‌گوید؛ من هر کجا باشم بهشت همانجاست و این بهشت است که همواره مشتاق منست.
‌باور می‌گوید؛ من خدا را با براهین و بافته‌ های ذهنی‌ام ثابت کرده‌ام
ایمان می‌گوید؛ من از همینجا با خدا زندگی می‌کنم. او با من است و من با او، پس نیازی به اثباتش ندارم.