بی تو خسته است ز جانم تن وُ جانم ز تنم

بی تو خسته است ز جانم تن وُ جانم ز تنم
خسته ام من هم از این بار گرانی که منم

چه کنم دل چو هوای تو کُند شب همه شب
سر اگر بی تو به دیوار غریبی نزنم ؟

هوس یوسفی ام بود و عزیزیم ، امّا
غمت افکنده به یعقوبی بیت الحزنم

در گذرگاه نسیمم همه شب چلّه نشین،
کاورد هدیه مگر بویی از آن پیرهنم!

تار مویی نسپردی به وداعت ، با من
کش به هنگامه ی وصل تو به آتش فکنم

یادگاری است مرا از تو ــ که یادت خوش باد ــ
این غریبی که شکسته است مرا ، در وطنم

چون دو خورشید بیاویز دو چشمت از راه
تا که روشن کنی ای دوست ، شبِ آمدنم

غزل دلکش من بی صله می ماند ، اگر
بوسه ای چند حوالت نکنی زان دهنم