ای جمع پریشان شده هنگامه ی جنگ است

ای جمع پریشان شده، هنگامه ی جنگ است
خیزید ز پا کاین، نه دگر وقت درنگ است

بر سفره ی سفیان زمان، نان نفاقست
در کام عزیزان علی، آب، شرنگست…

جز نشر اباطیل ازین قوم، بعید است
ایینه ی حق در برشان زخمی زنگ است...

در نور حقیقت همه یکدست سپیدند
این بی صفتان در سرشان فتنه ی رنگ است...

عین.بی نشان