در من کسی قد می کشد تا بیکران ها

در من‌ کسی قَد می کشد تا بیکران ها
با عطر باران‌ از مسیر آسمان ها

تقویم عمرم برگ ، برگش خاطراتی ست
از چشمهایی تشنه در بغض نهان ها

من با حضور یادها دل زنده هستم
در باور زیبا و بی تاب خزان ها

سالی گذشت و روز میلاد و رهایی ست
باید بیاموزم حدیث مهربان ها

تا اوج گیرم با دو بال عاشقانه
در مرزهایی روشن و تا بی نشان

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌