بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
در باب معراج سالکان :
سالکان را معراج گوناگون است:
معراجی است از مردگی به زندگی ناب
معراجی است از نافهمی و بدفهمی به بصیرت و آگاهی
معراجی است از بُعد خودنبودن به قُرب خویشتن متعال
معراجی است از زشتی و ناپاکی به زیبایی و اِخلاص
معراجی است از ناامنی و حیرانی به أمن و شعور
معراجی است از اسارت تعلقات تا آزادی بی تعلقی
و بالاخره معراجی است از توهّمات ذهن به حقیقت آنچه هست
ای دوست، چون معراجی را دست یابی راه معراج‌های دگر را به نیکی گشوده‌ای.
لحظه‌های بی‌قراری و دل‌گرفتگی، لحظه های ناب زندگی انسان است. شاید خدا می‌خواهد در این لحظه‌ها که ارتباط تو با دیگران به هر دلیلی قطع می‌شود، خود را به تو نشان دهد و ارتباط عمیقی بین تو و خدا ایجاد کند. این لحظه‌ها را از دست ندهیم، از آن فرار نکنیم، دل گرفتگی یعنی دل ما از همه خسته شده و خدا را می‌خواهد.
خدا ما را دوست دارد. نسبت به ما بی تفاوت نیست. پس هیچ‌گاه ما را در امتحانی قرار نمی‌دهد که نتوانیم از عهدۀ آن برآییم؛ و ما را در معرض معصیتی قرار نمی‌دهد که نتوانیم توبه کنیم. ناامیدی از چنین خدایی واقعاً گناه کبیره است. همین امید و اطمینان به محبت خدا و یادآوری آن، رشد دهنده است.
انسان موجودی امیدوار و آرزو گراست، یعنی دوست دارد همیشه دوست دارد با امید و آرزو زندگی کند. علاقه او به امید تا حدی است که گاهی باخیالات، خودش را امیدوار می‌کند. ولی باید دانست در این دنیا همه امید‌ها جز امید به خدا انسان را گرم نمی‌کند.
امید به غیر خدا داشتن پشتیبانی خدا را از انسان کم می‌کند چون حمایت خدا به اندازۀ اخلاص ما در امید به خداست. هرچه قدربه غیر خدا امید داشته باشیم از قدرت خدا کم کرده‌ایم و دیگر ارزش ایمان ما از دست می‌رود و مستحق مجازات خواهیم شد؛ البته خدا به سرعت بندگان خود را مجازات نمی کند.
انسان‌ها وجود بسیار عمیقی دارند ولی ما اکثراً به عمق وجود خود نمی‌رسیم. با تفکر می‌شود به اعماق خود پی برد و با تضرّع می‌شود از عمق جان خبر داد. خدا دوست دارد سخنانش را عمیقاً بشنوی و هرچه را از عمق جان خود بگویی، خواهد شنید. برای دسترسی به اعماق روح خود باید از امور سطحی فاصله گرفت.
در باب معراج سالکان :
سالکان را معراج گوناگون است:
معراجی است از مردگی به زندگی ناب
معراجی است از نافهمی و بدفهمی به بصیرت و آگاهی
معراجی است از بُعد خودنبودن به قُرب خویشتن متعال
معراجی است از زشتی و ناپاکی به زیبایی و اِخلاص
معراجی است از ناامنی و حیرانی به أمن و شعور
معراجی است از اسارت تعلقات تا آزادی بی تعلقی
و بالاخره معراجی است از توهّمات ذهن به حقیقت آنچه هست
ای دوست، چون معراجی را دست یابی راه معراج‌های دگر را به نیکی گشوده‌ای.
لحظه‌های بی‌قراری و دل‌گرفتگی، لحظه های ناب زندگی انسان است. شاید خدا می‌خواهد در این لحظه‌ها که ارتباط تو با دیگران به هر دلیلی قطع می‌شود، خود را به تو نشان دهد و ارتباط عمیقی بین تو و خدا ایجاد کند. این لحظه‌ها را از دست ندهیم، از آن فرار نکنیم، دل گرفتگی یعنی دل ما از همه خسته شده و خدا را می‌خواهد.
خدا ما را دوست دارد. نسبت به ما بی تفاوت نیست. پس هیچ‌گاه ما را در امتحانی قرار نمی‌دهد که نتوانیم از عهدۀ آن برآییم؛ و ما را در معرض معصیتی قرار نمی‌دهد که نتوانیم توبه کنیم. ناامیدی از چنین خدایی واقعاً گناه کبیره است. همین امید و اطمینان به محبت خدا و یادآوری آن، رشد دهنده است.
انسان موجودی امیدوار و آرزو گراست، یعنی دوست دارد همیشه دوست دارد با امید و آرزو زندگی کند. علاقه او به امید تا حدی است که گاهی باخیالات، خودش را امیدوار می‌کند. ولی باید دانست در این دنیا همه امید‌ها جز امید به خدا انسان را گرم نمی‌کند.
امید به غیر خدا داشتن پشتیبانی خدا را از انسان کم می‌کند چون حمایت خدا به اندازۀ اخلاص ما در امید به خداست. هرچه قدربه غیر خدا امید داشته باشیم از قدرت خدا کم کرده‌ایم و دیگر ارزش ایمان ما از دست می‌رود و مستحق مجازات خواهیم شد؛ البته خدا به سرعت بندگان خود را مجازات نمی کند.
انسان‌ها وجود بسیار عمیقی دارند ولی ما اکثراً به عمق وجود خود نمی‌رسیم. با تفکر می‌شود به اعماق خود پی برد و با تضرّع می‌شود از عمق جان خبر داد. خدا دوست دارد سخنانش را عمیقاً بشنوی و هرچه را از عمق جان خود بگویی، خواهد شنید. برای دسترسی به اعماق روح خود باید از امور سطحی فاصله گرفت.
۷۰۴
۲۸ آبان ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.